محل نگهداری

همستر باید در قفسی نگهداری شود که به اندازه کافی بزرگ باشد تا بتواند در اطراف حرکت کند و فضای زیادی برای اسباب بازی ها و لوازم جانبی آن داشته باشد. قفس باید در مکانی ساکت و دور از نور مستقیم خورشید قرار گیرد. قفس نیز باید تمیز نگه داشته شود و ملافه ها باید مرتباً تعویض شوند.

غذا

غذای همستر غذای فرموله شده خاصی است که به طور خاص برای رفع نیازهای تغذیه ای همسترها طراحی شده است. این معمولاً شامل ترکیبی از دانه ها، غلات، آجیل و سایر مواد است.

هنگام تغذیه همستر خود، مهم است که یک رژیم غذایی متعادل شامل میوه ها و سبزیجات تازه و همچنین یک غذای همستر با کیفیت خوب ارائه دهید. او علاقه زیادی به تخم‌مرغ، برنج، گوشت و سیب‌زمینی دارد.

بهتر است دو بار در روز به همستر خود غذا دهید و هر بار مقدار کمی غذا تهیه کنید. همستر حیوان صرفه‌جویی بوده و علاقه زیادی به پرخوری ندارد. اطمینان حاصل کنید که پس از 24 ساعت مواد غذایی نخورده را بردارید تا از فساد آن جلوگیری شود.

چگونه با همستر ارتباط برقرار کنیم؟

ارتباط با همستر را می توان از طریق زبان بدن، صدا و تماس فیزیکی انجام داد. زبان بدن مهمترین راه برای برقراری ارتباط با همستر است. به زبان بدن همستر خود توجه کنید تا متوجه شوید که چه احساسی دارد. یک همستر آرام حالتی آرام و بی حرکت خواهد داشت، در حالی که یک همستر هیجان زده یا ترسیده فعال تر و هوشیارتر خواهد بود. اگر همستر شما ترسیده است، سعی کنید با صدایی نرم و ملایم صحبت کنید. همچنین می توانید از تماس فیزیکی برای برقراری ارتباط با همستر خود استفاده کنید، مانند نوازش آرام خز آن. اگر همستر شما با شما راحت است، ممکن است حتی از نگه داشتن آن لذت ببرد. در نهایت، همسترها می توانند صداهای مختلفی مانند جیغ و جیر جیر ایجاد کنند. این صداها می توانند طیفی از احساسات، از هیجان گرفته تا ترس را نشان دهند.

بهترین زمان برای برقراری ارتباط هنگام غذا دادن به حیوان است و بهترین زمان برای غذا دادن به همستر صبح زود و یا هنگام غروب است. دست را به آرامی وارد آکواریوم کرده و پشت گردن او را لمس کنید و بازی کنید. پس از رضایت همستر، او را در دست بگیرید. این کار را حداقل روزی 2 بار انجام دهید زیرا همستر ها به بازی کردن علاقه زیادی دارند.

چطور همستر را دست آموز کنیم؟

1. یک برنامه روتین ایجاد کنید. همسترها طبق روال معمول رشد می کنند، بنابراین مهم است که یک برنامه غذایی منظم، بازی و ورزش ایجاد کنید.

2. ارائه خوراکی ها. همسترها عاشق غذا هستند و این یک راه عالی برای پاداش دادن به رفتار خوب یا ایجاد انگیزه در آنها برای یادگیری ترفندهای جدید است.

3. از تشویق مثبت استفاده کنید. وقتی همسترتان کاری را به درستی انجام می‌دهد، ستایش و پاداش بدهید.

4. دستورات اولیه را آموزش دهید. با دستورات ساده ای مانند «بنشین» و «بمانید» شروع کنید و به کارهای پیچیده تر برسید.

5. از کلیکر استفاده کنید. یک کلیک یک ابزار عالی برای آموزش همستر است و به آنها کمک می کند یک صدا را با یک جایزه مرتبط کنند. (کلیکر نوعی ابزار آموزشی است که برای پاداش دادن به همستر برای رفتارهای دلخواه استفاده می شود.)

6. صبور باشید. آموزش همستر نیاز به زمان و صبر دارد، بنابراین یک شبه انتظار نتیجه را نداشته باشید.

تولید مثل

همسترها با جفت گیری تولید مثل می کنند. همستر ماده معمولا بعد از 5-6 هفتگی آماده جفت گیری است. همستر نر بعد از 8-9 هفتگی آماده جفت گیری است. ماده یک دوره فحلی یا گرما را پشت سر می گذارد که 5-4 روز طول می کشد و در این دوره پذیرای جفت گیری خواهد بود. در این مدت، نر او را تعقیب می کند و او را سوار می کند. پس از جفت گیری، ماده به مدت 16-18 روز قبل از زایمان توله ها را حمل می کند. بارداری همستر معمولاً شامل  4 تا 8 توله است.

پس از به دنیا آمدن توله ها، مادر تا 3 هفته به آنها شیر می دهد. به نوزادان تازه متولدشده تا ۲ یا ۳ هفته دست نزنید. بچه ها باید تا یک ماه پیش مادرشان باشند اما پس از یک ماه می توانند به طور مستقل زندگی کنند. نوزادان در ابتدای تولد تا چند روز توانایی بینایی و شنوایی ندارند و بدنشان بی مو است. آنها بین ۲ تا ۴ ماه بالغ می شوند و خود می توانند تولیدمثل کنند.

نوشته همه چیز درباره همستر ها اولین بار در سایت خرید و فروش حیوانات خانگی. پدیدار شد.

10 نکته مهم در مورد همسترها

1. همسترها حیواناتی دوستانه و اجتماعی هستند.
2. همسترها شبگرد هستند، یعنی بیشتر در شب فعال هستند.
3. همسترها به ورزش زیادی نیاز دارند، بنابراین باید چرخ یا فعالیت های دیگر برای آنها فراهم شود.
4. همسترها به رژیم غذایی با مواد غذایی باکیفیت و پر پروتئین و کم چربی نیاز دارند.
5. همسترها باید بستر زیادی داشته باشند تا گرم و راحت باشند.
6. همسترها به تمیز کردن منظم قفس خود نیاز دارند تا سالم و شاد باشند.
7. همسترها بسیار کنجکاو هستند و دوست دارند محیط اطراف خود را کشف کنند.
8. همسترها را می توان برای انجام حقه ها آموزش داد و حتی می توانند نام آنها را یاد بگیرند.
9. همسترها با مراقبت مناسب می توانند تا 3 سال زندگی کنند.
10. همسترها حیوانات خانگی وفادار و دوست داشتنی هستند که می توانند صاحبان خود را شاد کنند.

حقایقی جالب در مورد همستر ها

همسترها یکی از بامزه ترین و محبوب ترین حیوانات خانگی در اطراف هستند و حقایق جالب زیادی دارند. در اینجا برخی از جالب ترین حقایق در مورد همستر وجود دارد:

1. همسترها حیوانات شب زی هستند، یعنی در شب بیشترین فعالیت را دارند. توصیه می شود از آنها در خارج از اتاق خواب خود نگهداری نمایید چرا که اجازه خواب به شما نخواهند داد!

2. همسترها حس بویایی بسیار خوبی دارند و می توانند غذا را از فاصله 21 سانت تشخیص دهند.

3. همسترها یک کیسه مخصوص در گونه خود دارند که می توانند آن را از غذا پر کنند تا به لانه های خود برگردانند. در حقیقت نام همستر از کلمه آلمانی ” hamstern ” گرفته شده است که به معنای ” ذخیره کردن ” می باشد.

4. همسترها می توانند تا 13 کیلومتر در ساعت بدوند. برای آنکه بتوانید انرژی آنها را کاهش دهید، می توانید از پلاستیک های غلتکی در قفس آنها استفاده کنید تا آنها درون این پلاستیک غلتکی شروع به تمرین کنند

5. همسترها می توانند تا 3-4 سال در اسارت زندگی کنند.

6. همسترها بینایی بسیار ضعیفی دارند و برای یافتن راه خود بیشتر به حس بویایی و لامسه خود متکی هستند. درواقع همسترها همگی کور رنگی دارند و نمی توانند رنگ ها را به خوبی تشخیص دهند!

7. همسترها همه چیزخوار هستند، یعنی هم گیاهان و هم حشرات کوچک را می خورند.

8. همسترها حیواناتی بسیار اجتماعی هستند و از زندگی گروهی لذت می برند.

9. همسترها با ایجاد انواع جیر جیر، روش منحصر به فردی برای برقراری ارتباط با یکدیگر دارند.

10. همسترها حیوانات بسیار تمیزی هستند و چندین بار در روز خود را تمیزمی کنند.

افسانه هایی در مورد همستر

1. افسانه همستر طلایی:
مدت ها پیش، در سرزمینی دور، همستری با زیبایی و هوش چشمگیر زندگی می کرد. او در همه جا به عنوان همستر طلایی شناخته می شد، زیرا خزش مانند خورشید می درخشید. او محبوب همه کسانی بود که او را ملاقات کردند و به دلیل خرد و مهربانی اش مشهور بود.

یک روز، شر بزرگی بر زمین نازل شد و همستر طلایی برای نجات آن فراخوانده شد. او برای یافتن سرچشمه تاریکی به جست‌وجو پرداخت و پس از آزمایش‌ها و مصیبت‌های فراوان، پیروز ظاهر شد. او شر را شکست داده بود و صلح و هماهنگی را به سرزمین بازگردانده بود.

مردم دیار به شکرانه مجسمه ای طلایی به شکل او به او اهدا کردند که آن را در مرکز روستا قرار دادند. تا به امروز، این مجسمه به عنوان یادآور شجاعت و شجاعت همستر طلایی است.

2. افسانه همستر سفید:
مدتها پیش، در سرزمینی دور، همستری با زیبایی و هوش چشمگیر زندگی می کرد. او را به همستر سفید می‌شناختند، زیرا خزش مانند برف سفید بود. او محبوب همه کسانی بود که او را ملاقات کردند و به دلیل خرد و مهربانی اش مشهور بود.

روزی قحطی بزرگی بر این سرزمین نازل شد و همستر سفید برای نجات آن فراخوانده شد. او برای یافتن سرچشمه قحطی به جست و جو پرداخت و پس از آزمایش ها و مصائب فراوان، پیروز شد. او راهی برای آوردن غذا به مردم این سرزمین و بازگرداندن صلح و هماهنگی پیدا کرده بود.

مردم آن دیار برای قدردانی، مجسمه ای سفید رنگ به شکل او به او هدیه کردند و آن را در مرکز روستا قرار دادند. تا به امروز، این مجسمه به عنوان یادآور سخاوت و شجاعت همستر سفید است.

درباره نگهداری سالم همستر اینجا بخوانید

نوشته حقایقی درباره ی همستر اولین بار در سایت خرید و فروش حیوانات خانگی. پدیدار شد.

برخلاف گوش راست اکثر نژادهای خرگوش اهلی، نژادهای لوپ گوش‌هایشان  آویزان است و دهانه گوش رو به جمجمه است. به دلیل قاعده گوش غضروفی کمی برآمده، سر بسیاری از خرگوش های لوپ (به استثنای لوپهای انگلیسی) دارای یک برآمدگی کوچک است که به آن تاج گفته می شود. مانند یک گوسفند نر در نیمرخ، بنابراین اصطلاح آلمانی برای خرگوش لوپ (Widder، به معنی Aries [قوچ])، اصطلاح فرانسوی (bélier، به معنی قوچ) و اصطلاح ایتالیایی (ariete، از لاتین aries) برای این خرگوش به کار می رود.

گوش خرگوش، یک تنظیم کننده حرارت ضروری است، زیرا خرگوش ها نمی توانند عرق کنند. وزن اضافی گوش بلندتر یا ضخیم‌تر همیشه به طور کامل توسط بقیه ساختار گوش پشتیبانی نمی‌شود و در نتیجه گوش‌ها آویزان می‌شوند. گوش برخی از خرگوش های لوپ جوان ممکن است تا زمانی که رشد گوش به پایان نرسد به افتادگی کامل بالغ خود نرسد. گوش خرگوش لوپ مانع از شنیدن صدای شکارچیان و حفظ دمای بدن آنها می شود. هر دوی این معایب آنها را از زنده ماندن در شرایط بیرون باز می دارد.

خرگوش‌های گوش‌دار بین صاحبان خرگوش‌های خانگی بسیار محبوب هستند، اما گاهی اوقات گوش‌های آویزان آن‌ها به کمی توجه بیشتر نیاز دارد. مطمئن شوید که گوش‌های لوپ شما هم در داخل و هم از بیرون تمیز هستند زیرا این گوش‌ها می‌توانند مستعد تجمع زباله‌ها و میکروبها باشند.

نژادهای خرگوش لوپ

اگرچه اکثر نژادهای خرگوش گوش‌های ایستاده دارند، نژادهای گوش‌ آویزان تقریباً 15 درصد از تمام نژادهایی را تشکیل می‌دهند که در حال حاضر توسط انجمن پرورش دهندگان خرگوش آمریکا (ARBA) یا شورای خرگوش بریتانیا (BRC) به رسمیت شناخته شده‌اند. این گونه نژادهای لوپ عبارتند از:

لوپ فازی آمریکایی
ترمه لوپ
لبه مخمل دار کانادایی
لوپ کوتوله
لوپ انگلیسی
لوپ فرانسوی
لوپ آلمانی
هلند لوپ [ایالات متحده]
مایسنر لوپ
مینی شیر لوپ
مینی لوپ [ایالات متحده]
ترمه مینیاتوری
لوپ مینیاتوری [UK/NL]
لوپ مخملی

ما در اینجا قصد داریم تا 9 تا از بهترین نژاد خرگوش لوپ را معرفی کنیم. با پت شاپ همراه باشید.

در مورد محبوب ترین خرگوش های خانگی اینجا بخوانید.

 بهترین نژادهای خرگوش لوپ

1- خرگوش گوشواره مینیاتوری (Miniature Lop-Eared Rabbit)

نوشته خرگوش لوپ اولین بار در سایت خرید و فروش حیوانات خانگی. پدیدار شد.

یک نژاد کوتوله واقعی به خرگوش‌ مینیاتوری ظاهری متمایز می‌دهد که باعث می‌شود به راحتی قابل تشخیص باشند. کوتوله هلندی با وزن تنها یک کیلوگرم یکی از کوچکترین نژادهای خرگوش است. خرگوش های کوتوله هلندی در بیش از 20 رنگ شناخته می شوند! منشا این نژاد هلند است و نام مستعار “مینیاتور” را یدک می کشد.

خرگوش‌های مینیاتوری یک نژاد کوتوله واقعی هستند، به این معنی که حامل ژن کوتوله هستند. آنها بدنی فشرده، سر بزرگ، صورت کوتاه، گوش های کوتاه و چشمان درشت دارند. این یک ظاهر متمایز است، به خصوص گوش های کوتاه و راست روی سر بزرگ. خز دارای طول طبیعی است و به آرامی پس از برس زدن به موقعیت خود بر می گردد.

استاندارد نژاد برای خرگوش مینیاتور بدنی کوتاه و فشرده را می طلبد. پاها باید کوتاه، سر گرد و بزرگ و گوش ها کوتاه، قائم و در نوک گرد باشد.

رنگ ها

انجمن پرورش دهندگان خرگوش آمریکا رنگ های خرگوش کوتوله هلندی را به پنج گروه طبقه بندی می کند: خود، سایه دار، آگوتی، برنزه و هر گونه دیگر. در بین همه این گروه ها، کوتوله های هلندی در بیش از 20 رنگ از جمله سیاه، آبی، شکلاتی، یاسی، BEW، REW، سمور، سمور سیامی، مروارید دودی سیامی، لاک لاک پشت، شاه بلوط، چینچیلا، سیاه گوش، عقیق، سنجاب، سمور سمور، سمور ماتن، ماتن نقره ای، مروارید دودی، برنزه، حنایی، هیمالیا، پرتقال و فولاد.

تاریخ

نژاد خرگوش‌ مینیاتوری ریشه در نژادهای خرگوش لهستانی و هرملین دارد. لهستانی ها احتمالاً از انگلستان یا آلمان سرچشمه می گیرند و هرملین از آلمان می آید. سپس پرورش دهندگان در هلند سال ها روی این خرگوش کوچک و سفید کار کردند. آنها در سال 1940 به یک استاندارد رسیدند، اما جنگ جهانی دوم توسعه بیشتر را متوقف کرد. پس از جنگ، جویس تیلور، پرورش دهنده خرگوش بریتانیایی، در سال 1949 باشگاه خرگوش مینیاتوری را در انگلستان تأسیس کرد. کوتوله هلندی برای اولین بار در سال 1965 وارد آمریکای شمالی شد. دو پرورش دهنده خرگوش آمریکایی برای به رسمیت شناختن این نژاد کار کردند و ARBA  این نژاد را به رسمیت شناخت و این نژاد را در کنوانسیون سالانه 1969 پذیرفت.

درباره محبوبترین نژادهای خرگوش خانگی اینجا بخوانید

شخصیت

مردم آنها را ترسو، دوست داشتنی، ملایم و .. توصیف کرده اند.

هنگام تعامل با هر خرگوش از این نکات استفاده کنید:

• آهسته حرکت کنید. حرکات ناگهانی می تواند خرگوش ها را مبهوت کند.
• نحوه برداشتن و حمایت صحیح از خرگوش ها را بیاموزید. آنها معمولا ترجیح می دهند که برداشته نشوند.
• سعی کنید روی زمین بنشینید و اجازه دهید خرگوش به شما نزدیک شود.
• مراقب نشانه هایی از خرگوش خود در مورد علاقه یا عدم علاقه او باشید

مراقبت

خرگوش‌ مینیاتور تمام نیازهای اولیه خرگوش های دیگر را دارد. آنها به خانه ای تمیز و ایمن، غذای سالم، ورزش برای بدن و ذهن خود و همراهی نیاز دارند. فراهم کردن یک خانه شاد برای خرگوش کار سختی نیست.

زیستگاهی را انتخاب کنید که مناسب خانه و خرگوش شما باشد و مرتباً آن را تمیز کنید. مقدار زیادی یونجه تمیز و تازه و با یک وعده روزانه سبزیجات و گلوله های خرگوش ایمن برای خرگوش ارائه دهید. با خوراکی های گاه به گاه میوه ایمن برای خرگوش یا خوراکی های سالم برای خرگوش علاقه خود را افزایش دهید. به خاطر داشته باشید که خوراکی ها هرگز نباید از 5 تا 10 درصد رژیم غذایی روزانه خرگوش تجاوز کنند.

بیشتر خرگوش‌ها از داشتن یک همراه خرگوش قدردانی می‌کنند و همه از گردش آزاد در اتاق‌های امن  خانه شما لذت خواهند برد. هنگامی که خرگوش شما به شما اعتماد کرد، با بازی ها سایر فعالیت ها پیوند خود را افزایش دهید.

در حالی که شما به طور منظم زیستگاه خرگوش خود را تمیز نگه می دارید، رفیق پشمالوی شما بیشتر مراقبت های خود را انجام می دهد. شما می توانید با مسواک زدن روزانه و کوتاه کردن خز، به ویژه در نژادهای مو بلند، و کاهش خطر خوردن خز توسط خرگوشتان در حین خودآرایی کمک کنید. کوتاه کردن منظم ناخن ها یکی دیگر از کارهای منظم آرایشی است. معمولاً نیازی به حمام نیست. اگر رفیق شما کثیف شد، به جای حمام کامل، لکه ها را تمیز کنید. در صورت نیاز به حمام کامل، از آب کم عمق و ولرم استفاده کنید. هرگز خرگوش خود را در آب غوطه ور نکنید.

سلامتی

استاز دستگاه گوارش، کنه‌ها و سرطان رحم در ماده‌های عقیم‌نشده از جمله بیماری‌های رایج خرگوش‌ها هستند که می‌توانند در همه خرگوش‌ها از جمله خرگوش‌ مینیاتور رخ دهند. علاوه بر این، بیماری‌های رایج مال اکلوژن و بیماری‌های تنفسی ممکن است در خرگوش‌ مینیاتور به دلیل ژن کوتوله‌ای که به آنها دهان کوچک‌تر و بینی کوتاه‌تر می‌دهد، با سرعت بیشتری رخ دهد. عوامل زیادی بر ایجاد بیماری های خرگوش تأثیر می گذارد، از جمله محیط، مراقبت، ژنتیک و وضعیت تولید مثل. اما مراقبت مناسب برخی از خطرات را به حداقل می رساند.

گرمازدگی یک نگرانی زیست محیطی است که می توانید با نگهداری خرگوش خود در مناطق خنک به راحتی از آن جلوگیری کنید. آنها دمای سردتر را بهتر از گرمتر تحمل می کنند. رطوبت نیز یک عامل است، زیرا رطوبت بیشتر می تواند دما را حتی گرم تر کند. طبق کتابچه راهنمای دامپزشکی، محدوده دمایی ایده آل برای خرگوش ها 10 تا 21 درجه سانتیگراد است. عایق بندی کامل خرگوش راه دیگری برای ایجاد یک محیط امن است.

یک قانون خوب برای پیروی این است که مراقب هر گونه تغییر ناگهانی کوتوله هلندی خود باشید. تغییرات در خوردن، آشامیدن، خواب، حذف و/یا سطح فعالیت می‌تواند نشانه‌ای از وجود مشکل باشد. خرگوش ها حیوانات شکاری هستند و به طور غریزی هرگونه ضعفی مانند بیماری را پنهان می کنند، بنابراین همیشه مراقب مشکلات احتمالی باشید. همچنین مراقب هرگونه ترشح عجیب از چشم، گوش، بینی، دهان یا پشت باشید. و به طور مرتب حیوان خانگی خود را از نظر وجود توده، نواحی دردناک یا زخم بررسی کنید. این شامل بررسی پایین پاها نیز می شود. در صورت داشتن هر گونه نگرانی با دامپزشکی که با خرگوش ها آشنا هستند تماس بگیرید.

درباره خرگوشهای خانگی اینجا بخوانید

نوشته خرگوش‌ مینیاتوری اولین بار در سایت خرید و فروش حیوانات خانگی. پدیدار شد.

مینیاتور یا کوتوله هلندی(Netherland Dwarf)

یکی از کوچکترین نژادهای خرگوش اهلی است که حدود 1 کیلوگرم وزن دارد. آنها کت کوتاه و متراکمی دارند و در رنگ ها و طرح های مختلفی از جمله سیاه، سفید، قرمز، آبی و حتی شکلاتی عرضه می شوند. کوتوله های هلندی به خاطر شخصیت دوستانه خود شناخته می شوند و اغلب حیوانات خانگی بزرگی می سازند.

مینی لوپ( Mini Lop)

یکی دیگر از نژادهای خرگوش خانگی محبوب است که وزن آن بین 2 تا 3 کیلوگرم است. آنها به خاطر گوش های بلندشان معروف هستند و کت کوتاه و نرمی دارند. مینی لوپ ها در رنگ های مختلفی از جمله سیاه، سفید و لاک پشتی عرضه می شوند. آن‌ها به خاطر شخصیت‌های آرام خود شناخته می‌شوند و حیوانات خانگی بزرگی هستند.

هلندی(Dutch)

خرگوش هلندی زمانی یکی از محبوب ترین نژادهای خرگوش بود که تا حدی به دلیل طبیعت دوستانه آنها بود. خرگوش هلندی یک نژاد متوسط است که در زمان بلوغ بین 1.5 تا 2.5 کیلوگرم وزن دارد. آنها دارای بدنه جمع و جور و گرد و الگوی رنگی غیرقابل انکار هستند. خرگوش هلندی در 7 رنگ مختلف وجود دارد که هر کدام دارای علائم سفید مشخصی بر روی صورت، تنه و پاها هستند.

هلند لوپ(Holland Lop)

یک نژاد خرگوش کوچک است که وزن آن حدود 1.5 کیلوگرم است. آنها کت کوتاه و متراکمی دارند و در رنگ های مختلف از جمله سیاه، سفید و قهوه ای وجود دارند. هلند لوپ ها به خاطر شخصیت دوستانه خود معروف هستند و حیوانات خانگی بزرگی می سازند.

مینی رکس(Mini Rex)

یک نژاد خرگوش کوچک است که وزن آن حدود 1.5 کیلوگرم است. آنها کت کوتاه و نرمی دارند و در رنگ های متنوعی از جمله سیاه، سفید و قرمز وجود دارند. مینی رکس ها به خاطر شخصیت های فعال خود شناخته می شوند و حیوانات خانگی بزرگی می سازند.

غول فلمیش(Flemish Giant)

یک نژاد بزرگ خرگوش است که وزن آن بین 4 تا 5.5 کیلوگرم است. آنها کت بلند و نرمی دارند و در رنگ های متنوعی از جمله سیاه، سفید و خاکستری وجود دارند. غول های فلمیش به خاطر شخصیت های ملایم خود معروف هستند و حیوانات خانگی بزرگی می سازند.

شیر سر(Lionhead)

یک نژاد کوچک خرگوش است که وزن آن حدود 1.5 کیلوگرم است. آنها دارای یک کت بلند و متراکم هستند و در رنگ های مختلفی از جمله سیاه، سفید و خاکستری وجود دارند. سر شیرها به خاطر شخصیت دوستانه خود معروف هستند و حیوانات خانگی بزرگی هستند.

کالیفرنیایی(Californian)

کالیفرنیا خرگوشی با جثه متوسط است که معمولاً بین 3.5 تا 5 کیلوگرم وزن دارد. آنها یک خرگوش عضلانی با پوششی نرم و متراکم هستند. آنها همیشه سفید با نقاط رنگی و چشمان قرمز هستند. استاندارد نژاد ARBA بیان می کند که علامت گذاری روی بینی، گوش، پا و دم آنها باید تا حد امکان تیره باشد.

هیمالیایی(Himalayan)

در نگاه اول، معمولاً مردم یک خرگوش هیمالیا را با خرگوش کالیفرنیایی اشتباه می گیرند. اگرچه آنها الگوی کت مشابهی دارند، اما قابل توجه ترین تفاوت اندازه آنهاست. خرگوش های هیمالیا کوچکتر از کالیفرنیایی ها هستند و معمولاً بین 1 تا 2 کیلو وزن دارند.

فرقی نمی کند که کدام نژاد از خرگوش های خانگی را انتخاب کنید، همه آنها از محبوب ترین نژادهای خرگوش خانگی هستند. آنها حیواناتی باهوش و اجتماعی هستند که نیاز به تعامل و مراقبت روزانه دارند. مهم است که تحقیقات خود را انجام دهید تا مطمئن شوید نژادی را انتخاب می کنید که برای شما و سبک زندگی شما مناسب است.

درمورد نکات خرید خرگوش اینجا بخوانید

نوشته محبوب ترین نژادهای خرگوش خانگی اولین بار در سایت خرید و فروش حیوانات خانگی. پدیدار شد.

مراقبت از خرگوش

خرگوش ها حیوانات خانگی عالی می باشند. به طور کلی خرگوش ها برای رفاه خوب نیاز به مسکن مناسب، ورزش، اجتماعی شدن و رژیم غذایی خاص دارند. برخی از نژادهای خرگوش، به ویژه خرگوش های با موهای بلندتر، ممکن است نیاز به نظافت روزانه داشته باشند. مهم است که قبل از خرید خرگوش، تمام الزامات مراقبت از خرگوش را درک کنید.

خرگوش ها معمولاً 5 تا 8 سال بسته به محیط و نژادشان زندگی می کنند، اما می توانند تا 12 سال نیز زندگی کنند. اگر تصمیم به خرید یک خرگوش دارید، مطمئن شوید که آماده مراقبت از آنها برای مدت طولانی هستید.

غذای خرگوش

خرگوش ها گیاهخوار هستند و فقط مواد گیاهی می خورند. رژیم غذایی طبیعی آنها معمولاً از برگهای جوان تشکیل شده است:

گیاهان یا بوته ها
علف ها
علف های هرز
گاهی اوقات پوست درختان و بوته ها.
خرگوش ها باید  به طور مرتب و به مقدار کم بخورند. تقریباً 30 خوراک از 2 تا 8 گرم غذا در هر روز طبیعی است. برای کمک به حفظ سلامت بدن و دندان های خرگوش های خانگی باید از رژیم غذایی با فیبر بالا تغذیه شود. دندان‌های خرگوش‌ها دائماً در حال رشد هستند و باید دائماً با خوردن، ساییده شوند.

رژیم غذایی آنها باید شامل دسترسی نامحدود به یونجه و/یا علف باشد. اگر خرگوش خود را بیشتر اوقات در داخل خانه نگهداری می کنید یا چندین ساعت در روز به علف دسترسی ندارند، می توانید از یونجه علف به عنوان منبع فیبر جایگزین استفاده کنید. بریده های چمن نباید تغذیه شوند زیرا به سرعت تخمیر می شوند و باعث ناراحتی گوارشی در خرگوش شما می شوند.

سبزیجات تازه سبز رنگ مانند کلم، کاهو، کلم بروکلی و کرفس باید در رژیم غذایی روزانه آنها گنجانده شود – تقریباً 2 فنجان در روز. اما سبزیجات سبز تازه نباید تنها منبع غذایی آنها باشد، محتوای فیبر آن بسیار کم است. خرگوش ها باید دارای رژیم غذایی با فیبر بالا باشند.

خرگوش ها یک یا دو بار در روز به یک قاشق غذاخوری ناگت یا گلوله خرگوش تجاری نیاز دارند.

غذاهای پرچرب و پر قند مانند هویج، سایر سبزیجات ریشه دار و میوه ها را فقط باید در مقادیر کم مصرف کنید. می توانید از این نوع غذاها به عنوان غنی سازی محیط استفاده کنید.

غذاها و گیاهان سمی زیادی برای خرگوش ها وجود دارد که باید از دادن آنها به خرگوش خود اجتناب کنید یا در باغ خود رشد ندهید.

با دامپزشک محلی، فروشگاه حیوانات خانگی یا پرورش دهنده خرگوش در مورد مناسب ترین رژیم غذایی برای حیوان خانگی خود صحبت کنید. همیشه به یاد داشته باشید که برای جلوگیری از ناراحتی های گوارشی، غذای جدید را به آرامی معرفی کنید.

آب تازه و خنک باید همیشه تامین شود.

خانه خرگوش

خرگوش ها برای زندگی  به لانه ای نیاز دارند که در برابر شکارچیانی مانند سگ و گربه در امان باشد. به منطقه ای نیاز دارد که آنها را از آب و هوا محافظت کند و فضای کافی برای ورزش داشته باشد. طراحی مناسب لانه ضد آب است و شامل یک منطقه تاریک و خشک برای استراحت خرگوش ها است که دارای بستری از یونجه نرم است. بخش دیگر لانه باید به اندازه کافی سبک و بزرگ باشد تا امکان ورزش و توالت جداگانه را فراهم کند. لانه باید به خوبی تهویه شود. بهترین کار این است که یک لانه از چوب ساخته شده باشد زیرا لانه های فلزی سریعتر گرم می شوند.

خرگوش ها را نباید در آغل یا لانه هایی با کف سیمی قرار داد، این برای پاهای آنها مضر است.

لانه باید حداقل “سه رازک” (تقریباً 4 برابر طول خرگوش شما در حالت کشیده) و دو برابر پهنای خرگوش شما باشد. اگر کوچکتر باشد برای خرگوش شما خیلی تنگ خواهد بود. اگر یک خرگوش جوان می خرید، به یاد داشته باشید که آنها رشد خواهند کرد.

مهم است که لانه را حداقل هر دو روز یکبار با برداشتن بسترهای کثیف تمیز کنید و مطمئن شوید که خرگوش ها دارای یک منطقه خشک برای خواب هستند. خرگوش هایی که بستر تمیز ندارند ممکن است از عفونت های تنفسی، بیماری های پوستی و آفت هایی مانند کک و کنه رنج ببرند. خرگوش ها قادر به آموزش توالت هستند. اطلاعات زیادی در مورد آموزش توالت خرگوش ها به صورت آنلاین وجود دارد.

خرگوش باید بیشتر وقت خود را در داخل خانه یا زمان مساوی را در داخل و خارج از خانه بگذراند. وقتی خرگوش در داخل خانه است، باید حداقل هر روز مدتی برای پرسه زدن آزاد داشته باشد. ممکن است بخواهید یک اتاق یا دو اتاق ایجاد کنید که خرگوش شما بتواند آزادانه پرسه بزند و با خانواده تعامل داشته باشد. به یاد داشته باشید که خرگوش ها دوست دارند چیزهایی را بجوند، بنابراین اگر خرگوش خود را آزاد بگذارید و بدون نظارت بچرخد، ممکن است به خانه برگردید و چند تخته دامن جویده شده، کابل یا پایه های صندلی را ببینید.

خرگوش حیوان خانگی شما باید فرصت کندن علوفه را در زمانی که بیرون است داشته باشد. آنها باید در یک منطقه محصور محدود شوند و اجازه ندهید آزادانه پرسه بزنند. یک حیاط خلوت امن که هیچ حیوان دیگری (به ویژه گربه یا خرگوش وحشی) نمی تواند وارد آن شود، عالی است، اما یک منطقه که جدا شده از چمن باشد نیز خوب است.

اطمینان حاصل کنید که اگر خرگوش خود را برای مدت طولانی بیرون می گذارید، به لانه خود یا یک منطقه مقاوم در برابر آب و هوا با بستر مناسب دسترسی داشته باشد تا بتواند استراحت کند.

همراه برای خرگوش شما

خرگوش ها گونه های اجتماعی هستند و ترجیح می دهند به صورت گروهی زندگی کنند. اگر تصمیم دارید یک خرگوش داشته باشید، همیشه حداقل 2 خرگوش داشته باشید. با این حال، اگر اتاق، زمان یا پول برای نگهداری دو خرگوش ندارید، باید همراه خرگوش خود شوید. این بدان معناست که اگر برای مدت طولانی (بیش از 4 ساعت در روز) دور هستید، باید فعالیت‌ها و اسباب‌بازی‌های غنی‌سازی را برای خرگوش خود فراهم کنید تا او را مشغول نگه دارید و از تنها شدن یا رنج بردن او از استرس جلوگیری کنید.

اگر 2 یا بیشتر خرگوش دارید، مهم است که از بارداری ناخواسته خودداری کنید. نرها و ماده ها را در قلم های مختلف جدا کنید یا از دامپزشک خود بخواهید آنها را عقیم کند. نرها اگر در سنین پایین معرفی شوند کمتر با یکدیگر دعوا می کنند. ماده‌ها و نرها می‌توانند مستعد دعوای بین یکدیگر باشند، بنابراین برای کمک خرگوش‌های جدید را قبل از زندگی مشترک در یک محیط تحت نظارت یا از طریق یک حصار مشبک جدا کنید.

رفتار خرگوش

خرگوش ها بازیگوش و کنجکاو هستند و نیاز به تحریک خرگوش های دیگر یا انسان و محیط اطرافشان دارند. آنها حیوانات فعالی هستند که نیاز به ورزش و بازی منظم دارند. حصول اطمینان از اینکه خرگوش شما به اندازه کافی تحریک شده است یکی از جنبه های مهم مراقبت از خرگوش شما است. این را می توان از طریق غنی سازی محیط زیست به دست آورد.

خرگوش ها در اوایل صبح، اواخر بعد از ظهر و عصر بیشترین فعالیت را دارند. این بهترین زمان برای تعامل با خرگوشتان است.

بو وسیله ارتباطی مهمی برای خرگوش هاست.

خرگوش ها یک گونه طعمه هستند، آنها حیواناتی هستند که حیوانات دیگر آنها را می گیرند و می خورند. بنابراین، خرگوش ها به طور طبیعی از چیزهایی که آنها را می ترساند پنهان می شوند. محیط خرگوش شما باید برای این کار فراهم باشد. شما باید برای آنها مکان هایی را در محوطه خود فراهم کنید تا پنهان شوند.

طبیعی است که خرگوش ها:

• چیزهایی را بجوید (این کار دندان های آنها را سالم نگه می دارد)
• لانه (با استفاده از خز، یونجه و سایر موادی که در اطراف خود پیدا می کنند، لانه ایجاد کنند)
• به پاهای عقب خود ضربه بزنند
• بازی با اشیاء

اگر متوجه تغییر سریع در رفتار خرگوش خود شدید مانند:

• قایم شدن
• پرخاشگری زمانی که می خواهید آنها را لمس کنید یا بردارید
• جویدن بیش از حد قفس یا اشیا
• نظافت بیش از حد
• تغییرات در تغذیه یا توالت کردن
• بازی با بطری های آب
• بیش از حد نوشیدن
• چرخش مکرر محوطه

خرگوش شما ممکن است درد داشته باشد یا از استرس رنج ببرد.

مشکلات سلامتی

خرگوش ها در برابر تعدادی از مشکلات سلامتی، به ویژه بیماری هایی مانند میکسوماتوز و کالیسی ویروس آسیب پذیر هستند. این بیماری ها عموماً برای خرگوش های خانگی کشنده هستند. برای کنترل جمعیت، خرگوش های وحشی به استرالیا منتقل شده اند. متأسفانه خرگوش های خانگی نیز به همان اندازه مستعد ابتلا به آنها هستند. سعی کنید خطر نیش پشه را برای خرگوش های خود کاهش دهید زیرا پشه ها می توانند Myxomatosis را از جمعیت خرگوش های وحشی به حیوان خانگی شما منتقل کنند.

یک واکسن برای Calicivirus وجود دارد. شما می توانید هر 6 ماه یکبار توسط دامپزشک خرگوش خود را در برابر این بیماری واکسینه کنید.

برای آنها می تواند مشکلات دندانی ایجاد شود. مهم است که آنها دائماً چیزی را می جوند، چه علف، یونجه یا یک بلوک جویدنی. دندان های آن ها به میزان 2 تا 3 میلی متر در هفته رشد می کند. رشد بیش از حد دندان ها می تواند منجر به کاهش وزن، درد شدید و ناراحتی شود. اگر فکر می کنید دندان های خرگوش شما بیش از حد بلند می شوند، با دامپزشک خود در مورد گزینه های مناسب برای کاهش طول آنها و حفظ طول مناسب صحبت کنید.

خرگوش ها مستعد هجوم کنه ها هستند. علائم شامل ریزش مو و خارش است. لانه را کاملا تمیز و ضدعفونی کنید. خرگوش باید توسط دامپزشک درمان شود.

در مورد هر گونه مشکل سلامتی که خرگوش شما ایجاد می کند، از دامپزشک محلی خود مشاوره بگیرید.

خرگوش خود را عقیم کنید

بسیاری از پناهگاه های حمایت از حیوانات با خرگوش های خانگی ناخواسته غرق شده اند که به طور تصادفی پرورش یافته اند. اگر قصد ندارید با خرگوش خود تولید مثل کنید، در مورد عقیم سازی با دامپزشک خود صحبت کنید. در خرگوش های نر این یک روش نسبتا ساده است. در خرگوش های ماده عمل جراحی بزرگ تری است. عقیم سازی می تواند به کاهش رفتار لانه سازی و بهبود آموزش توالت کمک کند.

از طرف دیگر، می توانید نرها و ماده ها را به قلمرو های مختلف جدا کنید.

استرس گرمایی در خرگوش

خرگوش ها می توانند از استرس گرمایی رنج ببرند. هنگامی که دما از 28 درجه سانتیگراد بالاتر رفت، لازم است که به طور مرتب آنها  را تحت نظر داشته باشید. مهم است که در طول ماه های گرم لانه را زیر نور مستقیم خورشید قرار ندهید. آن را حتی در روزهای گرم تا خنک در سایه نگه دارید. زمان زیادی طول نمی کشد که گرما در مناطق کوچک ایجاد می شود. در روزهای گرم ممکن است لازم باشد یک بطری نوشیدنی یخ زده یا آجر یخ در محل لانه  برای کاهش دما تهیه کنید.

اگر لانه شما در داخل خانه قرار دارد و احتمال دارد دما به بالای 30 درجه سانتیگراد برسد، ممکن است لازم باشد لانه را در محلی قرار دهید که نسیم باشد. اگر نسیم می‌وزد می‌توانید پنجره را باز کنید که به خنک شدن خرگوش شما کمک می‌کند.

خرگوش مبتلا به گرمازدگی ممکن است علائم زیر را نشان دهد:

• ضعف
• عدم هماهنگی
• تشنج
• کما

اگر مشکوک هستید که خرگوش شما از استرس گرمایی رنج می برد، باید فوراً با دامپزشک خود تماس بگیرید. در حالی که منتظر هستید، روند کاهش دمای خرگوش را با قرار دادن آنها در آب ولرم یا پیچاندن آنها در حوله های مرطوب خنک شروع کنید. هرگز خرگوش تحت فشار گرما را در آب سرد یا یخ قرار ندهید.

دست زدن به خرگوش

خرگوش ها حیوانات خانگی عالی برای کودکان هستند. با این حال، آنها شکننده هستند و کودکان خردسال نباید با آنها برخورد کنند. آنها می توانند به طور تصادفی در برداشتن خرگوش، فشار دادن بیش از حد یا انداختن خرگوش باعث آسیب شوند. کودکان باید همیشه هنگام تعامل با خرگوش‌ها و در مورد کودکان بزرگ‌تر، تحت نظارت باشند.

با آنها باید به طور مناسب رفتار کرد تا خراش نزنند یا گاز نگیرند و بتوانند رابطه مثبتی با انسان ایجاد کنند. مرتباً با خرگوش ها رفتار کنید، مخصوصاً وقتی جوان هستند. در حالی که در حال دست زدن به خرگوش هستید بنشینید تا خرگوش نتواند بیفتد. خرگوش ها را باید با دو دست بلند کرد. آنها را نزدیک سینه یا روی پاهای خود نگه دارید تا بتوانند به پاهای خود استراحت دهند و احساس امنیت کنند.

ورزش خرگوش

آنها به ورزش روزانه نیاز دارند. اگر خرگوش شما در کلبه ای با حداقل اندازه زندگی می کند، مطمئن شوید که یک منطقه ورزش ایمن دارد. خرگوش شما باید حداقل چهار ساعت در روز به آن دسترسی داشته باشد. اسباب‌بازی‌ها، موانع و خوراکی‌ها غنی‌سازی محیطی هستند که خرگوش شما را تشویق می‌کند تا زمانی که در خانه نیستید ورزش کند.

خرگوش و سایر حیوانات خانگی

خرگوش ها می توانند مکمل فوق العاده ای برای خانواده شما باشند. اگر حیوانات خانگی دیگری دارید، مهم است که تأثیر خرگوش خود را بر آنها و آنها بر خرگوش خود در نظر بگیرید. سگ ها و گربه ها می توانند غریزه طبیعی شکار و کشتن خرگوش ها را داشته باشند. اگر خرگوش ها را به خانه ای معرفی می کنید که قبلاً سگ و گربه دارد، خرگوش شما باید همیشه از سایر حیوانات خانگی در امان باشد.

پارس کردن سگ ها نیز می تواند باعث استرس خرگوش شما شود.

اگر خرگوش های شما با سایر حیوانات خانگی شما به خوبی کنار می آیند، فوق العاده است. چون هنگامی که خرگوش شما قادر به همراهی با او نیستید، همراه دیگری خواهد داشت. اما حواستان باشد که همیشه خرگوش خود را ایمن نگه دارید.

درباره نژادهای خرگوش های خانگی اینجا بخوانید

درباره خوکچه هندی اینجا بخوانید

نوشته خرگوش های خانگی اولین بار در سایت خرید و فروش حیوانات خانگی. پدیدار شد.

قبل از خواندن این مقاله این نکته را عنوان کنم که در اینجا چکیده ای از نکاتی که قبل از خرید خرگوش باید بدانیم، آورده شده است. در مقاله دیگری به بررسی کامل و دقیق خرگوشها به عنوان یک حیوان خانگی خواهیم پرداخت. از اینجا بخوانید.

خرگوش ها می توانند حیوانات خانگی فوق العاده ای باشند، اما نیار به نگهداری و مراقبت زیاد و ویژه ای دارند. قبل از آوردن آنها به خانه، مهم است که درباره نیازهای آنها تحقیق کنید و مطمئن شوید که برای برآورده کردن آنها آماده هستید. در اینجا چند نکته برای نگهداری از آنها در خانه آورده شده است.

1. خرگوش مناسب را انتخاب کنید. نژادهای مختلف خرگوش دارای خلق و خوی متفاوتی هستند، بنابراین مهم است که یکی را انتخاب کنید که مناسب سبک زندگی و شرایط زندگی شما باشد. هنگام انتخاب، اندازه، سطح انرژی و نیازهای نظافت را در نظر بگیرید.

نژادهای زیادی از آنها وجود دارند که برای نگهداری در خانه مناسب هستند، از جمله نژاد کوتوله هلندی، مینی لوپ، هلندی، هلند لوپ، مینی رکس، غول فلاندری، شیر سر، کالیفرنیایی و هیمالیایی. مهم است که در مورد هر نژاد تحقیق کنید(در مورد آنها اینجا بخوانید) تا مشخص شود کدام یک برای سبک زندگی و فضای زندگی شما مناسب است.

2. محیطی امن فراهم کنید. خرگوش ها برای زندگی به خانه ای امن و مطمئن نیاز دارند. قفس یا کلبه ایده آل است، اما آنها باید به منطقه بزرگتری برای ورزش و اکتشاف نیز دسترسی داشته باشند. اطمینان حاصل کنید که منطقه ضد فرار و عاری از خطراتی مانند طناب و سایر مواردی است که می تواند به آنها آسیب برساند.

3. به خرگوش خود یک رژیم غذایی متعادل بدهید. آنها به رژیم غذایی حاوی یونجه تازه و سبزیجات نیاز دارند. از دادن غذای زیاد به آنها خودداری کنید، زیرا می تواند منجر به چاقی و سایر مشکلات سلامتی شود.

4. خرگوش خود را تمیز نگه دارید. آنها باید مرتباً تمیز شوند تا خز آنها تمیزباشد. همچنین باید به طور منظم حمام شوند تا پوستشان سالم بماند.

5. غنی سازی فراوان فراهم کنید. خرگوش ها برای شاد و سالم ماندن نیاز به تحریک ذهنی زیادی دارند. اسباب‌بازی‌ها، تونل‌ها و سایر موارد را برای آنها فراهم کنید تا بتواند با آن‌ها بازی کند.

6. خرگوش خود را نزد دامپزشک ببرید. بازدید منظم از دامپزشک برای حفظ سلامت آنها مهم است. حتما آنها را برای معاینه و واکسیناسیون نزد دامپزشک ببرید.

با رعایت این نکات، می توانید مطمئن شوید که خرگوش شما در خانه جدیدش سالم و شاد است. با مراقبت و توجه مناسب، خرگوش ها می توانند حیوانات خانگی شگفت انگیزی باشند.

درباره همستر ها اینجا بخوانید

نوشته سال خرگوش و خرید خرگوش اولین بار در سایت خرید و فروش حیوانات خانگی. پدیدار شد.

در حالی که مراقبت از یک همستر کار دشواری نیست، دستورالعمل های مراقبتی به شما کمک می کند که حداقل درک اولیه ای از آنچه در هنگام نگهداری از همستر به عنوان حیوان خانگی دارید، داشته باشید.

1- مراقب، خیلی کوچک نباشد
ممکن است یک همستر حیوان خانگی عالی برای یک کودک کوچک به نظر برسد، اما اینطور نیست. آنها نیاز به برخورد دقیق و ملایم دارند، ممکن است گاز بگیرند و معمولاً در دستان کوچکتر احساس امنیت نمی کنند.

2-همسترها را همیشه از ظرف غذا بدهید
همیشه مطمئن شوید که غذای همستر شما، چه بلوک یا کیبل، در یک کاسه یا ظرفی سرو شود. در غیر این صورت همسترها ممکن است بستر خود را بخورند و این ممکن است باعث مشکلات جدی سلامتی شود.

3-غذای همستر را روزانه تغییر دهید
آنها دوست ندارند غذاهای باقی مانده را بخورند. برای تغذیه بهینه، ظرف غذای حیوان خانگی خود را حدود سه چهارم پر نگه دارید و غذای او را هر روز عوض کنید.

4-همسترها را هر روز با غذای تازه تغذیه کنید
مکمل غذای معمولی همستر خود با تکه های کوچک میوه و سبزیجات تازه راهی عالی برای کمک به حیوان خانگی شما برای لذت بردن از غذای خود و در عین حال تغذیه متعادل است. مطمئن شوید که غذاهای تازه از حدود بیست درصد رژیم غذایی او تجاوز نمی کند. میوه ها و سبزیجات یک رژیم غذایی کامل به عنوان غذای همستر نیستند.

5 — ماهانه تخت او را تغییر دهید، هفتگی بستر خوابش راتمیز کنید
بسته به نوع قفسی که همستر خود را در آن نگهداری می کنید، می خواهید به صورت هفتگی ملافه های او را تمیز کنید (با حذف مدفوع) و هر ماه یک بار تخت او را عوض کنید.

6-همسترها برای نظافت نیازی به کمک ندارند
همسترها خودشان را نظافت می کنند و اغلب این کار را بیش از یک بار در روز انجام می دهند. نیازی به حمام کردن، شانه کردن و .. نیست.

7- مراقبت های بهداشتی سالانه
بهترین روش این است که یک همستر حیوان خانگی را یک بار در سال به دامپزشک خود بدون توجه به سلامت ظاهری او ببرید. نگرانی‌های سلامتی که باید مراقب آن بود شامل زخم‌های روی پا، خون در ادرار، از دست دادن اشتها، مدفوع شل، رشد بیش از حد دندان‌های جلویی، لکه‌های طاس در پوست او، خس‌خس سینه و آبریزش بینی است.

8-ورزش روزانه
همسترها به ورزش روزانه نیاز دارند. اگر قفس او مجهز به چرخ برای دویدن نیست، در نظر داشته باشید که برای او یک توپ همستر بگیرید تا داخل آن بدود. اما مهم نیست که چه کاری انجام می دهید، هرگز همستر خود را در حالی که داخل توپ است، بدون مراقبت رها نکنید.

9- بستر خواب باید از مواد طبیعی ساخته شود
یونجه تیموتی، علف باغ، یونجه بروم، یونجه گیاهی و یونجه جو دوسر همگی گزینه‌های بستر عالی برای همستر هستند.

10-اسباب‌بازی‌های جویدنی برای همستر تهیه کنید
یک همستر بدون چیزی که دندان هایش را مشغول کند، ممکن است قفس یا محفظه خود را بجود. فروشگاه‌های حیوانات خانگی اسباب‌بازی‌های مخصوص جویدن و بلوک‌های مخصوص همستر را ارائه می‌دهند.

نوشته ۱۰ روش نگهداری سالم همستر اولین بار در سایت خرید و فروش حیوانات خانگی. پدیدار شد.

ظاهر خوکچه هندی

خوکچه هندی بدنی قوی با اندام های کوتاه، سر و چشم های بزرگ و گوش های کوتاه دارد. خز از نظر طول، بافت و رنگ متفاوت است. پاها دارای کفی بدون مو و پنجه های تیز کوتاه هستند. چهار انگشت در جلوی پا و سه انگشت در پای عقب وجود دارد.

خوکچه هندی از جمله جوندگان بزرگ است که وزنی بین ۷۰۰ گرم تا یک کیلو و ۲۰۰ گرم دارد و قد آن به حدود ۲۰ تا ۲۵ سانتی‌متر می‌رسد. سن این حیوان معمولا بین ۴ تا ۵ سال است اما در صورتی که به خوبی از آن نگهداری شود تا ۸ سال هم می‌تواند عمر کند.

رفتار و عادت‌ها

خوکچه‌های هندی معمولاً حیواناتی بسیار رسا و خوش صدا هستند که وقتی هیجان زده هستند سوت می‌زنند یا غرغر می‌کنند و وقتی افراد مورد علاقه‌شان را وارد اتاق می‌کنند از خوشحالی جیرجیر می‌کنند. آنها معمولاً ملایم هستند و مستعد گاز گرفتن نیستند، اما حیوانات یا افرادی را که با آنها بد رفتار می کنند تهدید می کنند.

خوکچه هندی در شنا کردن بسیار زبردستاست اما بینایی آنها ضعیف است؛ این درحالیست که حس بویایی این حیوان بسیار قدرتمند است. جالب است که بدانید ارتباط خوکچه‌های هندی با هم از طریق صداست.

این حیوان مدام خودش را تمیز می‌کند و برایش خیلی مهم است که آراسته باشد. اینکار را به وسیله ماده سفیدی که از چشمش خارج می‌شود انجام می‌دهد.

چند نکته مهم در ارتباط با خوکچه هندی

نگهداری از خوکچه هندی مانند گربه و سگ کار پیچیده‌ای نیست اما نیاز به رسیدگی منظم به غذای حیوان و مرتب نگه داشتن فضای زندگی‌اش را دارد. در نژادهای مو بلند نگهداری از آن بسیار دقیق‌تر باید انجام گیرد.

به طور معمول، خوکچه‌های هندی باید فقط یک یا دو بار در هفته مسواک. مسواک زدن همچنین به صاحبش این فرصت را می دهد که پوست حیوان خانگی خود را از نظر وجود انگل (مانند کنه یا شپش)، توده یا پوسته پوسته نظارت کند – که همه اینها نیاز به مراجعه به دامپزشک دارد.

به هیچ عنوان نگذارید کودکان زیر ۵ سال از خوکچه نگهداری کنند چرا که باعث آسیب رسیدن به این حیوان خواهد شد.

خرید خوکچه هندی

شاید شما به این فکر می‌کنید که از چه نژاد و گونه‌ای از خوکچه هندی را خریداری کنید. این روزها نژادهای خوب و رنگارنگ و مخلوط بسیار است. اگر شما یک خوکچه هندی از نژاد مو بلند را انتخاب می کنید بهتر است زمان زیادی را جهت نگهداری از این حیوان صرف کنید. بنابراین به شما توصیه می کنیم از نژادهای مو کوتاه نگهداری کنید. تمامی این نژادها یک قالب مشخص از بدن و اندازه دارند و تنها تفاوت آن ها در تنوع رنگ می باشد. ظاهر یک خوکچه هندی به شکل منحنی پهن درشت با پیشانی کوتاه و چشمانی درشت و گوش های افتاده است.

گونه‌های مو کوتاه در رنگ‌های مختلف از قبیل مشکی، کرم، شکلاتی، سفید و غیره می‌باشد. از لحاظ نگهداری جنسیت نر یا ماده بودن آنها تفاوتی ندارد. این حیوانات زندگی اجتماعی را دوست دارند و اگر تصمیم دارید وقت زیادی را برای تربیت این حیوان صرف کنید بهتر است دو تا از آنها را تهیه کنید.

انتخاب ۲ خوکچه ماده معمولاً بهترین انتخاب است. نگهداری ۲ خوکچه از جنس نر باید از دوران نوزادی صورت گیرد زیرا بعضی از خوکچه‌های نر در صورتی که یکی از آن‌ها به سن بلوغ رسیده باشد به راحتی با خوکچه‌نر جدید رابطه خوبی برقرار نمی‌کند. خوکچه‌هندی که شما انتخاب می‌کنید حداقل باید ۶ تا ۱۰ هفته از تولدش گذشته باشد بنابراین دقت کنید که جوان‌تر از این سن را انتخاب نکنید چرا که لازم دارد تا این سن را در کنار مادر تغذیه کند.

هنگام تهیه دقت کنید. چشمان این حیوان درخشان، شفاف و بدون ترشح باشند. بینی هم باید خشک و بدون ترشح باشد. گوش‌ها و زبان این حیوان نیز بهتر است تمیز باشند. تمامی خوکچه‌های هندی معمولاً اطراف پشت گوش‌هایشان بدون مو است و از این بابت شما نگران نباشید اما اگر این بی‌مویی در تمامی نقاط بدن به چشم می خورد از تهیه آن خودداری کنید چرا که می‌تواند نشانه‌ای از بیماری پوستی باشد.

اگر شما در سن حیوان مورد نظر شک دارید به پنجه‌های آن دقت کنید. یک حیوان جوان ناخن‌های کوتاه، تیز و افقی دارد. خوکچه هندی پیرتر ناخن‌های پهن، کند و منحنی شکل دارد. خوکچه هندی که انتخاب می‌کنید ممکن است ناآرام باشد ولی نگران نباشید معمولاً در ابتدا کمی عصبی به نظر می‌آیند اما به آهستگی به شما خو می‌گیرند. نگهداری خوکچه هندی

خوکچه‌های هندی به فضای تمیز نیاز دارند و حس بویایی این حیوانات قوی است. بهتر است که فضای مناسب در داخل خانه برای این حیوان تهیه کنید به طور معمول محیط آشپزخانه یک انتخاب مناسب برای نگهداری از این حیوان است. اگر قفس حیوان را نزدیک یخچال قرار دهید. او به زودی صدای باز و بسته شدن در یخچال را تشخیص می‌دهد و شروع به صدا کردن برای سبزی‌ها و میوه‌ها می‌کند.

درباره نگهداری از خوکچه هندی اینجا بخوانید

نوشته خوکچه هندی اولین بار در سایت خرید و فروش حیوانات خانگی. پدیدار شد.

ظاهر: پاهایشان دارای کفی بدون مو و پنجه های تیز کوتاه هستند. چهار انگشت در جلوی پا و سه انگشت در پای عقب وجود دارد. چندین نژاد خوکچه هندی اهلی وجود دارد که گاهی اوقات بر اساس بافت پوشش و طول مو گروه بندی می شوند. اصطلاح خوکچه هندی نیز در عامیانه برای اشاره به فردی که به عنوان موش آزمایشگاهی است، استفاده می شود.

در میان جوندگان، خوکچه هندی اهلی نسبتاً بزرگ است، وزنی بین 500 تا 1500 گرم (تقریباً 1 تا 3 پوند) و طول بدنی بین 20 تا 40 سانتی متر (8 تا 16 اینچ) دارد. دم در خارج قابل مشاهده نیست. یک تاج از موهای بلندتر در گردن وجود دارد، اما طول و بافت خز از صاف (کوتاه یا بلند) تا درشت و کوتاه یا بلند و ابریشمی متفاوت است. رنگ‌بندی بسیار متغیر است: کت ممکن است سفید، کرم، خرمایی، قهوه‌ای مایل به قرمز یا شکلاتی، سیاه یا ترکیبی باشد.

نگه‌داری

اولین نکته‌ای که درباره خوکچه هندی‌ها باید بدانید این است که میزان مدفوع آن‌ها بسیار زیاد است. هر ظرف ناپایداری در اطرافشان را وارونه می‌کنند و ممکن است در ظرف غذا یا آبشان، ادرار یا مدفوع کنند و در بطری‌های اطراف قفسشان، غذای نیم‌جویده و بزاق دهانشان را بریزند. راه‌حل این رفتار او چیست؟ حفظ سادگی در محل زندگی خوکچه بهترین شیوه است. جلوی دستش را تا جای ممکن از هر چیز بی‌ثباتی خالی کنید. در زیر بسترش از خاک مناسب استفاده کنید زیرا تا حد زیادی جلوی کثیفی و بوی بد را می‌گیرد.

نکته قابل‌توجه درباره بستر حیوان این است که اگر از چوب یا علف نامناسبی پر شده باشد یا به موقع تعویض نگردد، باعث از دست رفتن خوکچه هندی یا دست کم بیماری‌های آزاردهنده در او می‌شود. باید بستری بسیار تمیز، جاذب و نسبتا عاری از گرد و خاک برای او فراهم کنید که به آسانی قابل‌تعویض باشد. از نوارهای کاغذهای باطله و تراشه‌های چوبی، می‌توان به عنوان مثال خوبی از بستر مناسب نام برد. استفاده از تراشه‌های درخت سدر (نوعی درخت شبیه به کاج) و هر نوع چوبی که روغن داشته باشد، از همان نوع بسترهای خطرناکی است که به آن‌ها اشاره شد.

مثلا بستری که از چوب ذرت ساخته شده، اغلب دارای باکتری‌ها و قارچ‌ها است و خوکچه‌تان خودش به قدر کافی میکروب تولید می‌کند. هر بستری که استفاده می‌کنید، باید آن را به طور منظم تعویض کنید تا از انباشته شدن آمونیاک ناشی از ادرار و مدفوع خوکچه هندی در آن جلوگیری شود. آمونیاک ممکن است اثرات نامناسبی در حیوان شما بگذارد و باعث تحریک بینی، ریه و چشم‌های او شود.

اگر از علف خشک استفاه کرده باشید، ممکن است در چشم های او برود و بر اثر پلک زدن‌های مداوم و سریع، منجر به خراشیدگی قرنیه‌اش بشود که باعث عفونت چشم خوکچه خواهد شد و باید سریع به دامپزشک مراجعه کرد. همچنین گرد و خاک و علف خشک موجود در کف قفس این حیوان، باعث عطسه کردن وی نیز می‌شود، اما اگر فواصل بین این عطسه ها ثابت است، ممکن است دلیل آن ذات‌الریه باشد. ذات‌الریه به خاطر سرما یا خیس شدن و همراه با کج شدن گردن باشد و مرگ‌بار است.

این‌طور به نظر می‌رسد که اینکان‌ها برای اهلی کردن خوکچه، زحمت زیادی کشیدند و این حیوانات زبان‌بسته، زیادی ترسو شده‌اند و مکان‌های پر رفت و آمد برای آن‌ها خوب نیست. حتی بهتر است در قفسشان، مکانی برای مخفی شدن مثل یک جعبه مقوایی یا چوبی در نظر بگیرید. البته نباید از جویده شدن آن متعجب شد! تنها نفس عمیقی کشیده و جعبه را تعویض کنید.

تغذیه

در رابطه با تغذیه و بهداشت خوکچه، یک نکته وجود دارد که اگر آن را ندانید، شاید حال بهتری داشته باشید: خوکچه دندان‌های آسیاب مخصوصی برای خوردن گیاهان دارد که در طول عمرش، دائما رشد می‌کنند. بیشتر حیوانات گیاه‌خوار پستاندار دارای دستگاه گوارشی بزرگی هستند. دستگاه گوارشی خوکچه هندی نیز از سایر جونده‌ها بزرگ‌تر است که تا اینجای کار مشکلی نیست، اما نکته غم‌انگیز این است که آن‌ها باید غذایشان را با مدفوع‌خواری تکمیل کنند و بنابراین مدفوع خودشان را می‌خورند! البته آن‌ها تمام مدفوع خود را مصرف نمی‌کنند و مقداری از آن را دفع می‌کنند. این کار از سر چندش‌آور بودن نیست، بلکه برای آن انجام می‌شود که ویتامین بی و فیبر و باکتری‌های لازم برای گوارش را بازیافت کنند. مدفوع به ‌طور مستقیم هنگامی که از مقعد دفع می‌شود، خورده می‌شود مگر آن که خوکچه بسیار چاق یا حامله باشد. این عادت خوکچه‌ها با خرگوش مشترک است.

خوکچه‌ها بنده عادت هستند. برای تغییر دادن غذای آن‌ها، سبزیجات مورد علاقه‌شان را چاشنی کنید تا راحت‌تر به غذای جدید عادت کنند. خوکچه‌های شکمو تقریبا تمام میوه‌ها و سبزی‌ها را می‌خورند. به علوفه خشک مخصوصا یونجه، اشتیاق نشان می‌دهند که منبع پروتئینی خوبی هم محسوب می‌شود. بدن خوکچه‌روزانه به ۱۰ میلی‌گرم (۲۰ میلی‌گرم برای حامله‌ها) ویتامین ث نیاز دارد، اما خودش توانایی تولید آن را ندارد. در نتیجه به او غذاهایی مثل کرفس، اسفناج، هویج، سیب کلم و گوجه فرنگی بدهید زیرا اگر این ویتامین به بدنشان نرسد، جان حیوان در خطر خواهد افتاد. خوکچه معمولا آب موردنیاز بدن خود را از سبزی‌ها و میوه‌هایی که می‌خورد، به دست می‌آورد، اما با توجه به قلابی شدن همه چیز، محض اطمینان یک ظرف کوچک آب نیز برایش بگذارید.

پیشنهاد ما به شما این است که یک غذای دائم برای او در نظر داشته باشید و در کنار ظرف آبش قرار دهید، زیرا این حیوانات عادت به خوردن همیشگی دارند و اگر غذایی در دسترسشان نباشد، موهای خودرا می‌جوند تا از رشد دندان‌هایشان جلوگیری کنند و از دهانشان بیرون نزند. علف خشک و غذای مخصوص خوکچه گزینه مناسبی است. همچنین، می‌توانید برای ساییدن ناخن و دندان‌ها تنه باریکی از درخت را در اختیارش قرار دهید.

معرفی انواع نژادهای خوکچه

احتمالا خوکچه‌ها در زندگی قبلیشان، فعالان عرصه مد و فشن بودند! از همین رو می‌توان انواع طرح و رنگ و مدل مو را در نژادهای مختلف آن‌ها مشاهده کرد که در ادامه به معرفیشان می‌پردازیم:

• خوکچه حبشی (Abyssinian Guinea Pig)

حبشی نژادی از خوکچه هندی است که هم به عنوان حیوان خانگی و هم به عنوان حیوان نمایشی رایج است. Abyssinian با پوشش خود که با چرخش های شعاعی در حال رشد یا تکه های مویی که به آنها گل سرخ می گویند، از سایر نژادهای خوکچه هندی متمایز می شود.

• خوکچه حبشی براق (Abyssinian Satin)

این خوک‌ها که پسر عموی حبشی‌ها هستند، درخشندگی براقی روی خز خود دارند. آنها همچنین شخصیت دوست داشتنی و انرژی بالایی دارند، اما متأسفانه پرورش این گونه با ژنی همراه است که باعث مشکلات سلامتی می شود.

• خوکچه آمریکایی (American)

از قدیمی‌ترین و محبوب‌ترین نژاد بین خوکچه‌ها است که موهای صاف، نرم و کوتاهی که کاملا روی بدن خوابیده است، دارد. بینی آن‌ها سربالا و پهن است. اندازه آن‌ها بیشتر از مچ تا آرنج دست نیز نمی‌شود. این نژاد، بیشترین جمعیت را بین خوکچه‌ها دارد. یک نژاد محبوب و کم نگهداری است

• خوکچه پِرویی  (Peruvian Guinea Pig)

اگر دوست دارید پت خود را روی پایتان بنشانید و موهای او را شانه کنید، خوکچه پِرویی انتخاب مناسبی است، زیرا موهای صاف و نرم او تا چند سانتی‌متر رشد می‌کند. پِرویی اولین نژاد موبلند از خوکچه‌ها محسوب می‌شود و موهای سر آن به قدری بلند خواهد شد که جلوی چشمشان را میگیرد.

نوشته خوکچه هندی و نگهداری از آن اولین بار در سایت خرید و فروش حیوانات خانگی. پدیدار شد.