مرغ عشق بین 1 تا 3 سال را بخرید که سلامت آنها توسط دامپزشک تایید شده باشد. پس از خرید مرغ عشق باید به فکر قفس مناسبی برای آنها باشید، در قفس آنها باید از میله های نشستن، محل تخمگذاری، اسباب بازی، ظرف خوردن و آشامیدن استفاده شود. در ادامه با نحوه صحیح تغذیه و فراهم آوردن شرایط برای جفت گیری مرغ عشق آشنا می شویم.
طوطی در طبیعت ترجیح می دهد به صورت جفت زندگی کند، بنابراین برای سهولت پرورش بهتر است یک جفت مرغ عشق داشته باشید. مطمئن شوید که جفت، قفس و لانه مناسبی برای تخم ریزی و تغذیه دارد. هنگامی که پرندگان با قفس خود سازگار شدند، می توانید آنها را به تولید مثل و تخم گذاری تشویق کنید.
مشخصات مرغ عشق
مرغ عشق پرنده ای است که از نظر جثه در دسته پرندگان کوچک قرار می گیرد. اگر دقت کنید این پرنده 21 سانتی متر طول و 40 گرم وزن دارد.
یکی از بارزترین نکات ظاهری خطوط شش نقطه زیر گلو در این پرنده است که زیبایی خاصی به آن بخشیده است. به گفته مورخان، اولین مرغ عشق دارای رنگ های روشن بزی، صورتی زرد و نقوش موجی سیاه بود. جالب است بدانید که استرالیایی ها به دلیل ظاهرش نام آن را طوطی مواج گذاشته اند. الگوی موج دار روی سر، صورت، گردن و پشت مرغ عشق سبز، آبی و مشکی است.
طول عمر یک مرغ عشق در قفس بین 5 تا 8 سال و گاهی تا 11 سال است که می تواند برای اکثر افراد دوستی خوبی باشد. همچنین در طبیعت این پرنده بین 10 تا 15 سال عمر می کند.
عمر این پرنده به نحوه پرورش و سلامت عمومی آن بستگی دارد که نتیجه سلامت و رژیم غذایی اوست. تمام آنچه گفته شد به طور جداگانه توضیح داده شده است.
انتخاب و خرید مرغ عشق
1- از فروشنده معتبر خرید کنید
برای پرورش اصولی مرغ عشق، پرندگان خود را از یک فروشگاه یا پرورش دهنده معتبر خریداری کنید. از پرورش دهنده یا صاحب فروشگاه سوالاتی در مورد مالکان قبلی بپرسید. سپس مطمئن شوید که پرندگان در محیطی امن و تمیز نگهداری می شوند.
همچنین مطمئن شوید که پرندگان مضطرب و بیقرار به نظر نمی رسند. تمام پرندگان موجود در فروشگاه را بررسی کنید تا مطمئن شوید که از نظر جسمی سالم و فعال هستند. زیرا اگر یک یا دو پرنده بیمار باشند، احتمال انتقال بیماری به پرنده مورد نظر شما وجود دارد.
در اینترنت جستجو کنید و در مورد فروشنده یا پرورش دهنده تحقیق کنید، ممکن است نشانه هایی وجود داشته باشد که فروشنده قابل اعتماد نیست و افرادی هستند که نظرات خود را در مورد او منتشر کرده اند.
2- انتخاب جفت های بی همتا برای پرورش مرغ عشق
برای جلوگیری از نقایص مادرزادی، دو پرنده را انتخاب کنید که نسبتی به یکدیگر ندارند. پرندگان وابسته در صورت نر یا ماده با یکدیگر جفت گیری می کنند. با این حال، اگر نسل بعدی زنده بماند، غیرطبیعی یا مستعد ابتلا به بیماری خواهد شد. بنابراین توجه به نکات زیر قبل از خرید ضروری است:
وقتی مرغ عشق خود را می خرید، در مورد رابطه آنها بپرسید.
پرندگانی که توسط پرورش دهندگان مختلف نگهداری می شوند بعید به نظر می رسد که خویشاوندی داشته باشند.
در برخی موارد، یک زن و شوهر می توانند با نوه های خود جفت گیری کنند و با خطر کمتری صاحب یک مرغ عشق شوند.
3- به دنبال جفت نیرومندی باشید
به دنبال جفتی باشید که قبلا تکثیر شده است تا بهترین مرغ عشق را تولید کند. علاوه بر این که مرغ عشق نباید با هم نسبت فامیلی داشته باشند، باید در قفس نیز نگهداری شوند تا به راحتی جفت شوند، زیرا سریعتر از پرندگانی که همدیگر را نمی شناسند، جفت می شوند. تا زمانی که همسر کاملاً عادت کند نیاز است تا منتظر یکدیگر باشند.
در برخی موارد، پرندگانی که در قفس های نزدیک نگهداری می شوند، زودتر از پرنده غریبه جفت می شوند.
4- سن مناسب پرنده ماده
برای پرورش طوطی، پرنده ماده 1 تا 3 ساله را انتخاب کنید. ماده های یک ساله معمولاً جوجه های سالم تری به دنیا می آورند. با این حال، تا قبل از سه سالگی بارور خواهند بود.
اگر مطمئن نیستید مرغ خود چند ساله است، می توانید برای ارزیابی آن به دامپزشک مراجعه کنید. دامپزشک می تواند سن تقریبی پرنده شما را تعیین کند.
5- سن مناسب پرنده نر
یک پرنده نر از 1 تا 6 سال انتخاب کنید. مانند طوطی ماده، اگر نر حداقل یک ساله باشد، فرزندان سالم تری تولید می کند. برخلاف ماده ها، پرندگان نر می توانند تا سن شش سالگی فرزندان سالمی تولید کنند.
اگر در مورد سن و سال مرغ عشق خود مطمئن نیستید، تردید نکنید و به دامپزشک مراجعه کنید تا شک خود را برطرف کنید.
6 – تست سلامت طوطی
پرندگان خود را نزد دامپزشک ببرید تا سلامت آنها را تایید کند. حتماً در مورد پرندگان زینتی با یک دامپزشک معتبر و با تجربه مشورت کنید، زیرا این افراد در درمان پرندگان زینتی تخصص دارند و می توانند به شما در جلوگیری از پرورش پرندگان غیرطبیعی یا بیمار کمک کنند.
در اینجا مواردی وجود دارد که یک دامپزشک باید برای اطمینان از سلامت پرندگان به دنبال آنها باشد:
هر دو پرنده نباید تغییر رنگ دهند.
هیچ یک از پرندگان ترشحاتی از مقعد ندارند.
هر دو پرنده مقعد باز دارند و مسدود نیستند.
هیچ یک از آنها نباید بی حال باشند.
هر دو می توانند بدون هیچ مشکلی بلعیده و دفع کنند.
استفراغ نکنند.
7. مرغ عشق را در قفس قرار دهید.
مرغ عشق خود را در قفس با یکدیگر تنها بگذارید. یک قفس خصوصی برای جفت بگذارید تا در آنجا بزرگ شوند. این نه تنها آنها را راحت تر می کند، بلکه شانس بچه دار شدن آنها را نیز افزایش می دهد. این جفت گیری شبیه رفتاری است که در طبیعت دارند و باعث تولید مثل می شود.
اگر شروع به درگیری با یکدیگر کردند، یکی از این دو پرنده را از قفس خارج کنید. سپس مرغ عشق را در دو قفس در کنار هم قرار دهید. مراقب برخی از رفتارهای آنها مانند بازی با یکدیگر یا لمس منقار جفت از طریق میله ها باشید. هنگامی که آنها سازگار هستند، می توانید آنها را به قفس برگردانید.
8- نظارت بر پرندگان
فعل و انفعالات پرندگان را زیر نظر بگیرید زیرا ممکن است نشانه جفت گیری باشد. همانطور که پرندگان شروع به مراقبت از یکدیگر می کنند، متوجه خواهید شد که آنها به درستی جفت می شوند. در بیشتر موارد، این پرندگان تا زمانی که جفت نشوند شروع به جفت گیری و تولید مثل نمی کنند. ممکن است آنها را در حال بازی و خوابیدن با هم ببینید
10 پرنده خانگی برتر را اینجا ببینید
